YORKÍN I

In Costa Rica bestaan tientallen kleinschalige toeristische projecten die voortkomen uit initiatieven van lokale leiders. Zij zien in het toerisme een middel tot ontwikkeling van de plaatselijke gemeenschap, behoud van de eigen cultuur en bescherming van de natuur. Het gaat om het zgn. gemeenschapsgebonden rurale toerisme.

Deze projecten liggen vaak op plaatsen die bij het grote toeristenpubliek niet bekend zijn en bieden iets extra’s wat elders in de meer toeristische gedeelten bijna niet meer mogelijk is: direct contact met de plaatselijke bevolking en een kennismaking met hun gebruiken en levenswijze.

Eén van de projecten die altijd mijn belangstelling trok is Yorkín. Dit is een dorpje tegen de Panamese grens aan in een gebied dat Talamanca heet (in de zuidelijke Cariben van Costa Rica). Het ligt in het gebied van de BriBri-indianen en zij zijn zelf degenen die het project op gezet hebben en beheren. Toen de mogelijkheid zich voortdeed om een bezoek te brengen aan deze afgelegen gemeenschap aarzelde ik geen moment.

Yorkín is alleen te bereiken er boot. We kunnen met de auto tot aan de grensrivier met Panama, de Sixaola komen. In het plaatsje Bambu staat Roberto ons op te wachten. Hij bedient 1 van de bootjes die aan de oever van de rivier liggen te wachten. Het is niet meer dan een uitgeholde boomstam met een 25 pk motor erachter. Ook Dario ,een jongen van een jaar of. Langzaam krijg ik de rol van de eerste door, een jongen van een jaar of 14 die voor in de boot heeft plaatsgenomen. Doordat het al wekenlang niet geregend heeft is de stand van de rivier erg laag. We moeten stroomopwaarts en bij enkele versnellingen in de rivier dreigt de boot vast te komen zitten. Dan springt Dario op en met een stok van een meter of drie duwt hij de boot de versnelling door.
Het natuurlijke schouwspel om ons heen is adembenemend. Links en rechts torenen de bomen van het regenwoud boven ons uit in al hun weelde. We krijgen het idee dat ver de binnenlanden binnengaan. Een wat oudere indaanse vrouw en haar man die bij ons in de boot zit zetten we af in een bocht van de rivier en volgeladen met maïsmeel en olie verdwijnt zij in het woud.
Na een uur varen en duwen zien we een klein dorpje op de rechteroever. We leggen aan en na een wandeling van 15 minuten worden we ontvangen in het huis van de vrouwenorganisatie Stribawpa, de initiatiefnemer van het project. We zijn in Yorkín.





(voor meer informatie over Yorkin en ruraal toerisme in Costa Rica; info.travelfusion@gmail.com)