Natuur laat zich niet dwingen

Natuur laat zich niet dwingen. Dat is één van de ‘problemen’ waarmee reisleiders in Costa Rica mee worden geconfronteerd. Reizigers komen met hoge verwachtingen: dieren willen ze graag zien en het liefst dichtbij zodat ze makkelijk te fotograferen zijn.
Gelukkig is de mogelijk om veel dieren te zien groot: op elke reis zien we wel apen, een luiaard, soms kaaimannen of een krokodil. Ook toekans worden op vrijwel iedere reis gespot. We weten waar me moeten wezen: in open ruimtes, aan de rand van de jungle en misschien nog wel het beste tijdens een boottocht over de rivier. Maar zelfs op de beste plekken en onder de meest gunstige omstandigheden geldt: de natuur laat zich niet dwingen.

Dat bleek gisteren tijdens een boottocht over de rivier de Sarapiquí in de Atlantische laagvlakte. Een prima plek om apen, toekans en leguanen te spotten. Ik wist dat dit elders op de reis een stuk lastig zou kunnen worden. De opstandigheden waren prima: het had de nacht ervoor geregend, het was koel en slechts een bleek zonnetje kroop door de sluierbewolking heen.

Maar er gebeurde: niets. De apen lieten zich niet zien, om van kaaimannetjes maar helemaal niet te spreken. Een enkele leguaan liet zich gewillig fotograferen, maar dat was het dan ook.
Hoe vaak heb ik die situatie niet meegemaakt? Ik weet: voor een reisleider is het ontspannen werken als je tijdens de eerste dagen al kunt geven waar de mensen voor komen. En als dat dreigt te mislukken is het enige wapen dat helpt: geduld. Geduldig zijn, alert blijven en vooral niet ontmoedigd afhaken.

Op deze bootreis gebeurde het dan toch. Na anderhalf uur varen stuitten we opeens een krokodil! Het was een joekel. Naar schatting 3.5 meter lang. Hij scheen rustig in het water te liggen. Opeens deed hij zijn bek echter half open en kwam zijn kop uit het water. We konden zijn tanden tellen. Plotseling verscheen onder het beest een andere krokodil, die minstens zo groot was. Ook deze sperde zijn bek half open en kwam uit het water. Er volgde een scrimmage tussen beide beesten: het leek alsof ze ruzie hadden. Water spatte in het rond. Slechts een paar seconden duurde het voordat de rust weer terugkeerde. We keken elkaar vol ongeloof aan: dit zie je toch slechts op National Geographic?

Dat we daarna nog twee apensoorten zagen, vijf groene ibissen op een tak en langsnuitvleermuisjes zagen maakte het feest alleen maar compleet. De natuur laat zich niet dwingen, maar geduld wordt soms wel beloond!