YORKÍN II

De kamer die we toegewezen krijgen is precies zoals ik het gehoopt had. Het huisje is in BriBri-stijl opgetrokken –een ‘rancho’, zoals de BriBri dit noemen en heeft tegelijkertijd een aantal 'westerse' gemakken (zoals een muskietennet) die het leven 's nachts aanzienlijk veraangenamen. Het heeft een palmendak en een kleine veranda waarvandaan we recht het regenwoud in kijken. De douche is buiten en afgeschermd door een omheining van bamboe. Er staat een boom in de douche, die verder niet meer is dan een plastic pijp waar koel water uit komt. Precies goed. Wat een heerlijke ervaring om midden in het regenwoud in de openlucht te douchen. In de middag zwemmen we in het riviertje dat vlak achter het dorp loopt. We zwemmen naar de overkant, naar Panama. Het ‘dorp’ is eigenlijk meer regenwoud waarin een aantal plantages staan van bakbanaan en bonen. De verzameling rancho’s die over een groot oppervlak verspreid zijn vormen het dorp. Er is een schooltje in Yorkín en voortdurend komen we kinderen in uniform tegen die ons gedag zeggen. Een positieve verassing is dat in tegenstelling tot in veel andere indianengemeenschappen die ik bezocht heb het contact met de mensen makkelijk is. Ook zien de kinderen er goed uit: gezond, goed gekleed, vrolijk. Heel anders dan het beeld dat je krijgt als de inheemse bevolking in het landelijke nieuws komt.
De volgende dag neemt Roberto ons mee naar ‘hotspings’ op zo’n 1.5 uur lopen van Yorkín. Als we het dorp uit zijn is er bijna geen sprake meer van een pad. Het is meer een spoor dat onder andere door Roberto zelf gebruikt wordt om zijn vader op te zoeken. Die woont nog 2 uur verder lopen de bergen in. We gaan door rivierbeddingen dwars door het ongerepte woud. We zien sporen van herten en wilde zwijntjes. Opeens stopt Roberto. Hij laat ons voelen in een stroompje dat in de rivier uitkomt. Het is warm. Wat een verassing dat middenin het regenwoud opeens een plek is waar warm water uit de grond komt. Helaas is het niveau te laag om lekker in te gaan liggen. We scheppen het warme water over ons heen en we besluiten terug te keren naar het dorp. Onderweg komen we groepjes dorpelingen tegen die de oogst van de dag op hun rug naar het dorp dragen. De zware zak die ze dragen heeft een band die ze om hun hoofd aanbrengen. Zo zien we het typische tafereel in het dorp van een aantal noeste werkers (vrouwen en mannen) die met zware lasten terugkeren naar het dorp.

(voor meer informatie over Yorkín en ruraal toerisme in Costa Rica: info.travelfusion@gmail.com en de website www.costaricavirtualguide.com)